Öyle acılar yaşatıyorsun ki bana
kaçmak saklanmak istiyorum…
dağlıyorum gözlerimi,
görmemek için seni
feryatlarım;
sensizliğin acısına yetişemiyor…
zulümlerin en büyüğü
duymamaksa sesini
aramızdaki mesafeler,
köle pazarlarının kapılarına dayanıyor…
Senden kurtulmak için kaçırdığım ruhum;
yalnızlık nazarlarında lâl oluyor…
sana gelmemek üzere
hangi çıkmaz yolları seçsem,
bakıyorum;
bütün yollar senin için dönüyor…
karanlık korkularını sana yoruyorum
kusurlarını ezberime alıyor
kaçmak için senden;
mutluluk ile pazarlık ediyorum…
İstemediğim bahar çiçeklerinin
sevmediğim kokularını
sana nazire;
sevdiğimi söylüyorum…
medyumlara rüşvetler veriyorum
gölgenin düştüğü
falını;
anlatmasınlar istiyorum…
Seni bana gösterecek
aydınlık günden;
gecelere tutunuyorum…
Kadınım;
Öyle acılar yaşatıyorsun ki bana
kaçmak saklanmak istiyorum…
hayal kırıklığı diyorum
ben onlara;
kabuslar arkadaşım,
gece kuşları yoldaşım,
bütün çaresizlikler yorganım oluyor
sarılıyorum onlara…
Ama Olmuyor…
kadınım olmuyor…
Sensiz asla olmuyor…
Bütün hayat pınarları
sensiz kuruyor…
yıldızın her yok oluşta
daha da çok parlıyor…
Seni öyle çok
öyle çok seviyorum ki
sana yakarış nidalarımla
akıttığım gözyaşları;
kavuşmamış sevgililere,
kavrulmuş topraklara
kurumuş tomurcuklara
rahmet olup akıyor…
ya sana?
Orhan ÇİMEN