Rana;

Her zamansız ayrılışında
sevginin o çıkmaz sokaklarında
yüzüm gülüyor mutluyum sanma,
kemanın hüzünlü sesi
sessiz yağmurların seli gibiyim
ne büyük acıymış aşkın bedeli
kitaplara sığmıyor sevdanın dili
bir yanda sen varsın, bir yanda kader,
yüzünü görmeden geçiyor sanki seneler,
sabahlara çıkmıyor
sensiz geçen geceler
serabına hasret
gözyaşı oluyor bütün hüzünler…