Şiirlerin Yaşayan Hikâyesi…

Her kelimesinde bağlılığımın;
bir yakarışını,
yakarıştaki umutsuzluğumu,
yorgun nefesimin inlemesini,
sessiz çığlıklarımı
sonsuzlukla birleştirip,
kıyamete taşıyor;
Sana dair bütün hayallerimi şiirler…

İçinden hiç çıkamayacağım
derin bir anaforda, kasırgadır yaşadıklarım…
Uykular sayıklamalarla hep bölünür,
Sana sesleniştir;
uyandığımda dudaklarımdan dökülenler…
Kimi zaman dizeler,
kum yığınları olur,
doluşurlar göz kapaklarıma
ve acıyla uyandırırlar;
koşulsuz eğilirim tek bir buyrukta…
Emir Sendendir…
Hiç bitmeyen tebessümünle
ve o güzel yüzünle
karşımdasın;
mahkûmun olurum,
ve gönüllü yazarım Seni…

Seninle her söyleşi;
ruhumda öylesine
uçsuz bucaksız
bir boşluk yaratır ki;
ay tutulmasındaki
yıldızsız gökyüzünün
o karanlık sessizliğinde yapayalnızım…
Sana tutunmaktır isteğim,
korku sessizliğinde sesin
cesaretim olsun isterim…

Kimi gün;
düşündüğüm varlığın,
yazacağım hasret duyguları
kâbusum olmaya başlar…
Ne gecelerde uğurum olan yıldızım,
ne de gündüz aydınlığı
artık umudum olmak için durur yanımda…

Sana gecelerdir en yakın anım;
yorganı üzerime çekerken
bilirim ki sessizce sokulacaksın…
Biraz geciksen,
uykuya dalacak olsam
eminim dantelalı siyah gece elbisesiyle
rüyalarımdasın…

Bir kovalamaca içinde
kalbimin atışını değiştiren Sana,
şiirlerle başlanır secdeye,
bir tapınmaya dönüşür aşkım…
Kelimelerle Seni tavaf eder dururum…
Ruhum Sana tabi olur
ve rüzgarınla savrulan;
kurumuş sonbahar yaprakları gibi
bazen düştüğüm yerde
ayaklarının altında
ezildiğimi hissederim…

Ruhum artık avuçlarındadır;
avcısının yaraladığı
akıbetini bekleyen güvercinler gibi
korku içinde
çarpan yüreğimle
kan revan acıyla
çırpınıp dururum karşında…

Beyhude değildir
şiirlerde hiç bir yakarış Sana;
nur oldun yağdın dünyama,
ay ışığı yüzünde hayat buldum…
Güneş gibi doğdun kaderime
gök kubbenin ışıltılı yıldızı;
Dilber-i Rana demişler doğumunda bakınca Sana…

Güz yağmurları ile gelen bahar çiçeği;
ağaran günde,
her şafak vaktinde
adınla seslenirken Sana
tekrarlayıp dururum yeminimi;
“Sevgi müjdesinin beyaz güvercini,
evreni saran kokunla
ve bitmeyecek bir aşkla
ebedi seveceğim Seni…”

Orhan ÇİMEN

Bu yazı Genel kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.