Aylık arşiv: Kasım 2015

Kalbin terbiyesi ruhun asaleti sözcüklerin sevgilisi insanlığın en büyük serveti gönlün sesi benliğin nezaketi unutuldun, kaybolup gittin terk ettin özlemin öylesine büyük ki hayatımızın zarafeti; hasbelkader tanışanlar şimdi çok özlüyorlar seni… Orhan Çimen

Hayatımdaki herkes alkışlandı, geçmiş uğurlandı ya da unutuldu, her şey affedildi, kötüler dahil herkesle iyi geçinildi, hiç bitmedi hayalle yolculuk çocukça dualar edildi, yaşanayamayan her baharla yeni umutlar bir sonraki Nisanlara taşındı. Nefesler daraldı kırıldı hevesler, erenlerden hep medet istendi … Okumaya devam et →

Söylenecek tek söz kalmadı; yan yana gelmiyorlar parça parça kırılmış kelimeler ne zarafet kalmış ne de incelikler… Bir hayalin girdabındaymış rüyalar, bittiğinde, inceden başlıyor ruhlardaki hançeri bürran acılar lime lime olmuş hayaller yeksan bütün umutlar küskün gündüzler sabahlardan kaçıyor geceler… … Okumaya devam et →

Bir sevgi sözcüğü, sıcak bir dokunuş teşekkür ve bir komplimandır, dostluktur aslında övgüleriniz… İnsancıl mütevazî haliniz, zannedilir bütün bunlar sanki acziniz… Jestler gerçek sanılır vaz geçilmez görür tuttuğunuz boy aynalarında kendisini… Büyütmeye çalışırken onu, Sizi küçültme gayretini, hayretler içinde baktığınız … Okumaya devam et →

Göklerde zannedilen ışıltı allanıp boyanıyor alçalıp duruyor iniyor çok alçaklara, ve bir yıldız (!) kayboluyor… “Bekleniyormuş” meğer hala beraber olmaya “sarıldıkça” batıyor gönüllü çamura inecek çukurdan çaresiz daha aşağılara… Oyunlar hiç bitmiyor üstüne yok ustalıkta farkında değil zararı kendine verir … Okumaya devam et →