Aylık arşiv: Ocak 2016

Sen olmadan güneş batmasa Sen  yoksan  gün doğmasa hiç  alışamadım Sen olmadan Sensiz bir güne başlamaya haykırıyorum  kalabalıklara  yokluğuna ne dilimdeki ezberi ne dudaklarımdan çıkan sesleri Senden başka kimse duymuyor kimse anlamıyor, bilmiyor kor kor yakan ateşini rüzgarlara yüklüyorum  hasretini … Okumaya devam et →

Kapılmışım bir zahir hayalin esintisine estikçe eser durur aldırmaz şemse kamere doldurur hüzünleri kalbe… Mecnundur artık bilemez hangi duraktadır Sen gülü gülistanı arar durur kaybettiği aşkı Leylasını… Bilesin dert Sensin bilirim dermanı Sen sözlerim hep sana yakarışla eğilen bu baş; … Okumaya devam et →

Bakıyorum her gece karanlığın koynuna aldığı mavi gökyüzünün göz alıcı, büyüleyen esrarlı bütün yıldızları sensin… Güneş aydınlattığında yeryüzünde bir tek sen varsın; eşsiz, muhteşem benzeri olmayan yegâne cazibe; ateşi kebirsin… Orhan Çimen

Bilmem tanıdık kimse kaldı mı davetine icabet etmeyen, her bir davetli yalnız kendisi zannediyor eminim… Sırların o kadar fazla ki; Seni bir anlatabilsem, söyleyebilseler gözler dahi gördüklerini; utandırıyorsun, bütün masumiyetleri hicap ediyor başları önlerinde bakamıyorlar dünyana belli ki hiç değişmeyecek … Okumaya devam et →

Ders hiç bitmiyor, çok şaşırıyorum; verdiğin onca ümitler ve heyecan ve sonrasında hiç bir şey olmamış sanki yaşanmamış sakin kanı serin… Sağol be hayat hiç bitmiyor her gün seni yeniden öğreniyorum… Orhan Çimen