Aylık arşiv: Aralık 2016

Bir bilsen gönlümdeki tahtını, adalet kılıcınla; önce diz çöken beni sonra kimse dokunmasın diye korurdun başındaki sevgi tacını… Nereden bileceksin tabii ki bilmiyorsun gönlümü hiç durmuyor geceler boyu Sarayları dolaşıyor gezginci ruhu küçümsüyor bütün bir dünyayı titriyor dizleri şimdilerde sıratta … Okumaya devam et →

İki harf tek kelime ne kadar uzun sürdü çıkmadı tutuyorsun hala o güzel dudaklarında geçti yıllar kaç şiirde bilmem sayısız kaç yakarışta geceler boyu af diye inliyor yüreğim bedeli o kadar ağır ki; uykular haram yüklemişsin gözlerime hayalini bekliyorum, bakarken … Okumaya devam et →

Hatmediyorum her akşam resmini gecenin morunda yıldızını remde hayalini… Tutkuyu aştın çok ötesindesin zamanın kayboldum ılık rüzgarım… Semada vecd ile bir nefes adında semazen divane sarhoş sessiz biçare savruluyorum Dilruba, mahpusum letafetine… Orhan Çimen  

Güneşin vedaya hazırlandığı ayın henüz başlayan mahcup kızıllığında dolunay gibi seni yaşadım… Nefes aldığın, baktığın, koşuşturduğun, ihtişamla yürüdüğün kaldırım taşlarındaki izlerine bastım… Tatlı, yumuşak ve okşayan bir serinlik vardı, cennette seninle dolaşır gibiydim… Bütün bu olağanüstü hisleri yaşatan varlığını düşünmek … Okumaya devam et →

Sadece gözlerinle, kıpırdatmadan dudaklarını, susarak konuşmadan anlatsaydın… Meraktan değildi; bir mağdurun sır diye mağrur aklına sakladığı halini, nârâ dönmüş yüreğimdeki yangının buz kesen zamanını aynı anda yaşadığını anlatıyordu sana hapsolan bakışlarım… Orhan Çimen