Aylık arşiv: Şubat 2016

Bazen değil genellikle şaşırıyor, hayıflanıyor; bu önemsizin ne önemi vardı ki? Diye, soruyor kendi kendine insan… Yer, zaman ve şartlar; öylesine zavallı hissettiriyor ki; hayatınıza giren girdikten sonra kitabınıza kalemiyle kendini yüce yazdıran ulaşılmazı oynayan, üstelik, çok kişiyle aynı flörtü … Okumaya devam et →

Konuşurken sadece sesini duyuyorum, söylediklerini anlamıyorum anlamlandıramıyorum kelimeleri… Baktığımda sana değişiyor her şey, çözülüyor sanki şifreleri dünyanın gökyüzüne doğru uzanıyor gizemli bir yolculuk ve kayboluyor ruhum sessizden kuytu köşesinde asumanın… Sarıyor benliğimi en ateşlisinden hayalin, doyamıyorum öylesine müstesna ki; unutamadığım … Okumaya devam et →

Umut, bir yolculuk öylesine uzakta, özlem denilen mihnet yalnız bırakmıyor hep yakınımda… Söz dinletemiyorum tutulan aklıma titriyor, ilk heyecanında meylim; sihirli aleminde yıldızlarla söyleşip duruyor, düşlerde kahinler rüyalarda isyanlar kaderde yalnızlıklar var; köşe başında bekliyorum geceler boyu perdeye aksedecek siluetini, … Okumaya devam et →

  Çilede gizlenmiş adını söyleyebilsem çözülecek, acıyla dağlanmış dilim bildiği sırları içinde saklayan gül-i rânâ sevdalı ayaklarına saçılmış, binlercesi önünde diz çökmüş dizelerin… Kör olmuşuz, bağladığın bin bir düğümlerinde, ne yapsam ayrılamıyorum dara düş olduk aleminde… Taşlar dile gelirdi, ağaçlar, kuşlar … Okumaya devam et →