Aylık arşiv: Ocak 2018

Mevsimlerden; yaz siluetinde kıştayım sesindeki muştuya tutunup ilk baharı yaşıyorum, öylesine mutlu yeni bir umut yeni bir gün gibi yeniden doğuyorum bir tek korkum ayrı kalmak, hayaline sıkı sıkıya sarılıyorum korkmuş, titreyen güvercinler gibi kanat çırpan yüreğimle alicenap haline sığınıyorum… … Okumaya devam et →

Ruhun istediğini, kalpte yer etmiş benliğimizi yaşıyoruz yaşatıyoruz insanlığımızda, yarış halindeyiz hep insan olmayan yanımızla insanlarla, kimimiz can yakıyor, kimileri kirletiyor acıtıyor gönülleri, cani yanımız yok ediyor canlı yanımızı… Her ne haldeysek, beyhude, ben denen benliğimiz en fazla ne kadar … Okumaya devam et →

Bir an yüzünde kayboldum; zaman durdu gözlerindeki ışıltılar dudaklarından çıkan sesleri bastırdı bir gül bahçesine girdim yayıldı gonca kokuları karşında divaneyim hülyaya daldım zavallı kalbim, duracak sandım başım, omuzlarında sabahladım meğer ben bir bakışma anında binbir kayboluşu yaşamışım… Orhan Çimen

Yazmak ne kadar zormuş istemeyince gönül, bu gün yoksun , dün sensiz, mazi unutulmuş, hatıralar isteksiz kelimelerle buluşamıyor bir adım ötede hayal, ruh şaşkın heyecan; ölüm sessizliğinde duygular kaf dağı ardına saklanmış arzular; resimlerine yabancı bir sese, bir söze muhtaç … Okumaya devam et →