Aylık arşiv: Aralık 2015

İnsanın kendi ruhunu tanıdığı, ruhuyla da kalbine dokunduğu anda aşkın o zarif, o latif ve o ince sızısı aklın önüne geçiyor, bir sonsuzluk kavramı sarıyor insanı… Düşler ve hayaller geliyor ardından… Bir anda gelmişiniz, geçmişiniz, yaşadıklarınız, yaşayamadıklarınız, umutlarınız, söyleyemedikleriniz, bir … Okumaya devam et →

Kalkıp geldiğim şehrin gerçeği; sen hakikatin son durağısın, olmadığın yerlerde beni sensiz bırakma… Öyle bir dünya açtın ki hayatıma, yarın için ayrılırken bile mutluyum düşler sabırsızlanıyor alıştılar cömert haline, giriyorsun geceler boyu korkusuz rüyalarıma … Uzasın istiyorum bütün yollar kavuşma … Okumaya devam et →

Yazdıklarımız kendimizedir kimseye yoktur sözümüz biline başkaları ne haddimize, biz ki hem cahil hem de cühela herkes hacıdır ve de molla ya da kalp gözü açık evliya… Orhan Çimen

Bilmiyordum, tanımamıştım daha önce hiç tanışmamıştım onunla baktığımda sana; bir sonsuzluk duygusu sardı ölçüsüz bir boşlukta sınırsız zamanda bilinmeyen gizemli bir yolculuk başladı; benzersiz sanki dünden yarındı tan ağırırken hilaldi bildiklerimden öte gördüklerim şahika gözler kalbime hükümran ve o bilinmez; … Okumaya devam et →

Kitapları dolduracak manalar var her bir tebessümünde merakıma mucip muzdaribim azize; neredeydin nereye geldim, neydim ne oldum, neden bu kadar aceleydi; tutku ötelerine taşınmak anlamadan, bilmeden yabancı düşlerde yaşamak… Bütün melodiler, incesaz, nağmeler, taklidi sesinin; bilmiyorum nasıl oldu ne zaman … Okumaya devam et →