Aylık arşiv: Ocak 2017

Dün ile bu gün hiç değişmedi dün onlar vardı bu gün de onlara benzeyenlerle çoğunluk oldunuz sözcükleriniz kalpleri, beden diliniz ruhları incitiyor… Orhan Çimen

Bütün inkar sokaklarına koşuyorum saklanıyorum sensizliğe yüzünü karanlıklara atıyorum yıldızsız semaların dostu oluyorsun… Adına ayrılık mesafeleri diyorum kokunu yollarda hapsedip unutmak için sarhoşun oluyorum, derbeder kaybolduğum gecelerde yıldızım oluyorsun… Dargınlıklara hep dost diyorum görmesinler diye falcılara rüşvetler sıkıştırıyorum fincanlarda çıkıyorsun … Okumaya devam et →

Dünü evveli yâd ediyorum yarınlar yok bu gün silinmiş umutlardan hayat uçsuz bir boşluk hayallerin bütün renkleri yok olmuş… Bitiremiyorum ruhlar karşılaşıyor rüyalarda yazılıyor mektupların Mor ceketinle beyaz kazağın hep yarı uyur, yarı uyanık uyandığımda can yakıyor unuttuğum sözlerin… Uyku … Okumaya devam et →

Ne alacasında ne zifirinde karanlığın ayrılmıyor kuşlukta da zihnimin bütün duraklarında hayalin, koşuyorlar dizelere; kaşın, gözün saçların, dudakların sihirli adımların sesindeki heyecanın… Düşlere düşüyor ateşin; al ötesi kırmızı yakıyor, ardından yüzüne doluyor gülün asaleti mahcup halin goncadaki gizem aklı alıyor … Okumaya devam et →

Bilmiyorum ne desem ne etsem de yeniden. senli bir günle başlasam güne, acıtan inciten kanatlanıp zevkten uçuran mutlulukmuş meğer o günler mesafeleri kapatacak yollara ne kadar engeller yasaklar koydun bilmediklerimle sınıyorsun gecelerde sürdüğüm izlerini sildin, rüyalara korkuları saldın, dildeki mabettin, … Okumaya devam et →