Hapsolmuş gözlerim…

Mevsimlerden baharsın
harikulâde güzelsin
benzersiz
sende yaşadıklarım,
şiirlere sığmıyor artık ağıtlarım
mahzun kaldı bütün yakarışlarım
bakamıyor yüzüne hapsolmuş gözlerim
sensiz yıldızlar bile karanlıklarda rûy-i mâhım
kırıntısı olmasaydı sana dair umutların
tende bu canı taşıyamazdım
bin yemin ediyorum!
Yok hiç insafın
aklımla kalbim arasında kaldım, çaresizim;
an kadar yakın iken,
bir asır uzağım senden …

Orhan Çimen

Bu yazı Genel kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.