Hercai leylası
bir aşkın gölgesini düşürdün üzerime
aklı aldın
nârına âşinâ pervâne eyledin,
sarayların ısırgan, ipek yüzlü kızı
son fasıla yürü istedin,
güvercin kanatlarında buluşma arzuları vedalaşmadan toprağa gömüldüler, estirdiğin matem rüzgarlarıyla
gök kubbede turnalar semahta
ağıtlar içinde yasa büründüler,
ağlatıp durdun
koşturdun bir hayalin peşinde
vefasız bir kalbi, düşlerin sığınağı diye…
Yıllar boyu yüreğim;
yokluğunu bekleyen çıkmaz sokaklara ışıltı diye serabına yürüdü…
Suskun feryatlara aldırmadın perdeler indi ateş semazenleri yakıyor
çimdirir gibi ruhları,
vuslatın
sevda ikliminin sırdaşı gecelerin
renkleri değişti zindana büründü,
bin bir gece masalı bakışlarının
son ışıkları da söndü,
gönüle yer etmiş meğer ağyar
açmaz gülşende yediveren güller
bu son fasıldır artık
sensiz laleler de ağlar…
Orhan Çimen