Ararken goncayı,
kırdım bütün gülleri,
gördükçe;
boynu bükük gülleri,
mahzun, suskun bülbülleri,
boynum kıldan ince,
işte Zülfikar, başım önümde
bak diz çöküyorum önünde…
Biliyorum sözler ışığını kaybetti,
bunca sevda ateşi nazar etti,
göz yaşlarım bile mahcup
akmıyor dondu pınarlarında
bakmak için yüzüne
bakabilmek için gözlerine
bu gönül senden af diliyor…
Öyle güzelsin ki;
goncasın, aşkı ilahi
barış meleği,
ne olursun al beni de kanatlarına,
bu bir yakarıştır yöneldim
ebedi muhtacım sana…
Her gün sevgi yeminleri etsem de
değişmiyor,
hicran çizgimde kaderimsin
bakmak için yüzüne
bakabilmek için gözlerine
bu gönül senden af diliyor…
Seni öyle seviyorum ki;
hüzünler yağmur olup,
gökyüzünden aksa,
sevgiler yeryüzünü terk etse,
melekler araya girse,
bir ben ve bir dünya kalsa
sevmekten vazgeçmeyeceğim asla…
Kapattım canı aşkı bütün hayatı sana
aşkla birleşmiş ruhlar adına;
tutmak istiyorum ellerini
dokunmak dudaklarına
bakmak için yüzüne
bakabilmek için gözlerine,
senden bu gönül af bekliyor…
Orhan ÇİMEN