Taşınırken baş üstüne
öyle becerikli ki;
düşürüp duruyor kendini ustaca (!) yerin dibine
oyunlarını ezberletti
belli kalmayacak hiç başta…
Lakin mağduruz mecal kalmamıştır taşıyan kollarda,
su gibi
yeri malum
öyle rahat ki yatağında
akıp duruyor mecrâsında
değişmiyor nezaket yoksulu,
bir zamanlar için ağzına doladığı
haleti ruhiye bahaneymiş
fıtratıymış
reddediyor hep nezahatı…
Bize düşen;
sabır kınında kalmalı
kendine kendinden olmalı
lâhavle…
Orhan ÇİMEN