Sen olmadan…

Sen olmadan
körebe oynar gibiyim
gözlerim karanlıklarda
her bir boşluğa el uzatıyorum…
Senden uzaklaşmış ruhum;
kabristan sessizliğinin ürpertili
o donduran halini yaşıyor,
Seni düşünmeden;
kalbe hükmeden
aklı uzaklaştıran
gözleri kör eden
duyguları yazmayı deniyorum;
bilmediğim bir dil sınavındayım sanki
yetenekleri sıfırlanmış zihnim; zembereği boşalmış saate benziyor,
kelimeler tövbeli, öfke dolu
bir türlü yan yana gelmiyor…
Anlamalısın;
kitaplardaki sultanı, ahengi,
her halini seslendiriyor
dilimdeki nirengi
dizelerdeki her bir inilti
kalbimin bütün yakarışları
varlığınadır,
armağansın bana
aşkın saltanatı…

Orhan Çimen

Bu yazı Genel kategorisine gönderilmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.